Кали Тэклю выгнай Лаурук, то яна не магла прыйсци у сябе. Яна была вельми здзиуленая, што родны сыночак Лаурук яе выгнау. Кали яна пайшла да дому, з ей магло здарыцца вось такое: "Тэкля дайшла дадому и кали сустрэла суседак, яны пачали яе распрашваць, што да як. Яна им ничого не адказала и пайшла у сваю хату. На вулицы быу ясны дзень. Сонейка лашчыла яе сваими промнями. Але Тэкле было не да радасци… Кали настау вечар, яна не паеушы, легла спаць. На наступны дзень, кали ужо стала святло, к ей пастукалася суседка, але нихто не выйшау. Тады яна зашла у хату и убычыла Тэклю, якая ляжала на краваци. Яна умерла. Кали аб гэтым узнай Лаурук, ен вельми захвалявауся, не вытрымал, и прыехау на пахароны сваей матули. Ен зразумеу, што трэба беранци сваих матуль… "
